Jednym z częściej polecanych przez logopedów ćwiczeniem oddechowym jest zabawa z piórkiem. Motylki ćwiczyły swój aparat mowy wykonując jedno z ćwiczeń przez zabawę z piórkiem.
Oto kilka propozycji, które można wykorzystać i uniknąć nudy.
-
Nie spadnij!
Celem zabawy jest utrzymanie piórka w powietrzu tak długo, jak tylko się da. Nie ma ograniczeń, jeśli chodzi o liczbę dmuchnięć czy głębokość wdechu.
- Nie spadnij – duo.Wersja gry, do której będzie potrzebny towarzysz. Zabawa przypomina trochę grę w badmintona, lecz zamiast paletek gramy… powietrzem. Główną zasadą jest naprzemienność: raz jedno dziecko, raz drugie dmucha na spadające piórko. Ta osoba, której nie uda się „podbić” piórka, traci punkt.
- Piórko – rakieta.Wyobraź sobie, że piórko jest rakietą, która musi wystartować z Księżyca. Startuje w różnych kierunkach i z różnych miejsc. Dziecko postępuje zgodnie z instrukcjami dorosłego: Połóż rakietę na nosie, rakieta leci do góry; Połóż rakietę na brodzie, rakieta leci w dół; Połóż rakietę na policzku, rakieta leci w lewo/prawo.
- Zdmuchiwanie piórek z różnych części ciała.Dzieci bardzo lubią angażować w to ćwiczenie swoich kolegów. Zdmuchują piórka, które „przypadkiem” ulokowały się na głowie, ramionach, pleckach. Przy okazji młodsze dzieci mogą uczyć się rozpoznawania części ciała.
- Uciekające piórko.Przygotuj do tej zabawy pudełka różnych rozmiarów. Umieść piórko w największym pudełku. Zadaniem dziecka jest takie kontrolowanie oddechu, aby piórko przemieszczało się wzdłuż ścianek pudełka, lecz nie wyskoczyło poza nie. Jeśli zauważysz, że maluch świetnie sobie radzi, zwiększ stopień trudności i zmień pudełko na mniejsze.
- Indiańskie zawieszki.To zabawa bardziej plastyczna. Będzie potrzebny sznurek oraz wykałaczki, do których zamocujesz piórka na sznurku. Kontrolując oddech, dmuchaj na piórka raz delikatniej, a raz mocniej, naśladując wiatr.
Natalia Węgierek